In de derde klas van de lagere school, het kan ook de vierde zijn geweest, kwam Welmoed Dekker bij ons in de klas. Dat was in 1968 of 1969. Haar ouders waren uit het Friese Dokkum naar de randstad verhuisd. Ik heb pas een klassenfoto opgezocht waar Welmoed lachend in de tweede rij staat. Zij had lang krullend blond haar en lichtblauwe ogen. Alhoewel nieuwkomers op school altijd met argwaan werden bekeken werd deze fase in geval van Welmoed overgeslagen. De meisjes uit onze klas wilden vriendin met haar worden en de jongens waren collectief verliefd op haar. Ik vond, naast haar lange krullende haar, de naam Welmoed zeer intrigerend. Tussen alle Carla’s, Jeanette’s, Wilma’s en Anja’s klonk Welmoed als uit een episch Vikinggedicht. Toen Ab Bol mij vroeg iets of ik iets over Welmoed voor het tijdschrift REALmag wilde schrijven moest ik direct aan het mooie Friese meisje dat in Rotterdam op school kwam denken.
Welmoed is, of beter was, een tweestammige Noord-Hollandse en Friese meisjesnaam welke uit de stammen ‘wel’ en ‘moed’ bestaat. ‘Wel’ in de zin van ‘willen’ of ‘streven naar’ en ‘moed’, net als bij wee-moed, de ‘moed hebben’ of ook wel de ‘stemming hebben’. Tegenwoordig hoor je nog maar zelden dat een meisje de naam Welmoed krijgt. Ik vind dat jammer, maar wellicht word ik daarbij beïnvloed door mijn herinnering aan Welmoed Dekker.
Buiten de oude meisjesnaam bestaat het woord ‘welmoed’ niet in de Nederlandse taal. In Van Dale zal je er tevergeefs naar zoeken. Je kunt dus wel weemoedig zijn maar niet welmoedig. Omdat het woord ‘welmoed’ niet bestaat kunnen we het zelf invullen zonder ons zorgen te maken over etymologische betekenis. ‘Wel’ is dus te gebruiken als ‘goed’ of ‘gezond’ in de zin van ‘Alles wel met jullie?’. Ook zouden we ‘wel’ kunnen gebruiken als ‘op zijn minst’, in de zin van ‘dat is dan wel mijn bodemprijs’ of ‘waarschijnlijk’ zoals we gebruiken bijvoorbeeld ‘Nou we zullen vandaag wel geen zon meer zien’, waarna we kunnen berusten met de zin: ‘Dat had ik wel gedacht’.
Ik kies voor ‘goed’ en ‘gezond’. Ik gebruik ‘wel’ ook meestal in deze context, ‘Alles wel met jou?’
In het precovitium (de tijdsperiode voordat het coronavirus ons leven en denken ging beheersen) stelde een arts vast of iemand wel of niet een ziekte onder leden had. Iemand had lichamelijke klachten en wende zich hiermee tot zijn huisarts. Deze beoordeelde de klachten, deed soms wat lichamelijk onderzoek, liet bloed of urine onderzoeken of een röntgenfoto maken en aan de hand daarvan stelde de arts soms een diagnose of stuurde de patiënt door naar een specialist voor nader onderzoek. Als uiteindelijk geen lichamelijke verklaring voor de klachten kon worden gevonden stelde de arts de patiënt gerust. ‘Ik kan geen verklaring voor uw klachten vinden, eigenlijk bent u gezond’. De afwezigheid van lichamelijke ziekte is weliswaar gezond, maar gezondheid is meer dan alleen lichamelijke gezondheid. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft in 1948 gezondheid gedefinieerd als: ‘een toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en maatschappelijk welzijn’, dus meer dan slechts de afwezigheid van ziekte of lichamelijke gebreken. Dus als iemand met lichamelijke klachten zich tot een arts wendt en als na lichamelijk onderzoek blijkt dat er geen verklaring gevonden kan worden voor de lichamelijke klachten betekent dit nog niet dat de persoon ‘gezond’ is. Want geestelijk kunnen de klachten hem of haar nog wel beperken in het functioneren. Wel is het zo dat de geruststelling dat er lichamelijk niets naars aan de hand is helend is voor de geest. De angst dat er wellicht een ernstige lichamelijke ziekte ten grondslag kan liggen aan de lichamelijke klachten geeft geestelijk on-wel-bevinden en kan het psychosociale functioneren ontwrichten. Het is niet ongebruikelijk dat na de overtuigende geruststelling van de arts de lichamelijke klachten snel verdwijnen. De interactie tussen lichaam en geest is ongekend krachtig. Ik heb ten aanzien hiervan naar twee kanten toe indrukwekkende zaken mogen waarnemen.
Hoewel eenieder zijn lasten en lastjes van het leven draagt voelen veel mensen zich over het algemeen wel. Zij zijn onbekommerd en voelen zich gelukkig met de door hen aangegane verbintenissen. Zij voldoen aan de definitie van gezondheid van de Wereldgezondheidsorganisatie. Over het algemeen zijn zij lichamelijk fit, geestelijk opgeruimd en sociaal actief en succesvol. Zij bezoeken zelden tot nooit hun huisarts en zoeken geen psychologische hulp. Zij hoeven aan niemand te bewijzen dat zij gezond zijn. Ten eerste kan eenieder wel zien dat ze gezond zijn en ten tweede waarom zouden zij bewijs van gezondheid moeten leveren? Bij het afsluiten van een hypotheek of verzekering kan hen gevraagd worden om een vragenlijst in te vullen over hun gezondheid. En zelfs daarbij kan je aangeven gezond te zijn ook al ben je tien jaar daarvoor voor kanker behandeld. De langdurige afwezigheid van ziekte na ziekte is herwonnen gezondheid.
In deze onbekommerde omgang met ziekte en gezondheid kwam na de zomer van 2020 verandering. De wereld was opgeschrikt door de komst van SARS-CoV-2, het coronavirus dat de ziekte COVID-19 zou kunnen veroorzaken. Hoewel besmetting met het virus voor het overgrote deel van de mensen, zeker zij die voldoen aan de definitie van gezondheid van de Wereldgezondheidsorganisatie, geen probleem vormt, ontregelde de ziekte de zorgcapaciteit en werden drastische beperkende maatregelen ingevoerd om besmetting onder oude, zeer-oude en mensen met chronische onderliggende ziekten te beperken waardoor de toestroom naar ziekenhuizen kon worden beperkt. Uit solidariteit was het grootste deel van de gezonde mensen bereid dat offer te brengen.
Maar door de tijd heen veranderde de visie op gezondheid. Aangezien met het virus besmette mensen anderen, waaronder de kwetsbaren, met het virus konden besmetten moesten mensen gaan bewijzen dat zij werkelijk gezond waren. En daarnaast moesten zij zich gaan gedragen alsof zij besmet waren. Afstand houden, mondkapjes dragen, enzovoort enzoverder. Gezonde mensen zonder klachten werd gevraagd zich op de aanwezigheid van het virus te laten testen. Ineens was iedereen potentieel ongezond. Je was asociaal en onverantwoord als je geen mondkapje droeg. Dit had voor velen negatieve invloed op hun wel-bevinden. Ook zagen velen andere gezonde mensen als potentieel gevaar voor hun eigen gezondheid. Hoewel ik ervan overtuigd was dat ik volkomen gezond was deinsden mensen voor mij weg, riepen mij toe dat ik bij hen weg moest blijven. Ik gedroeg mij als zijnde ziek, ik deed mijn mondkapje op, gaf geen handen, en hield afstand. Omdat ik ervan overtuigd was gezond te zijn was ik niet bang voor besmetting door anderen. Ik begon soms wel te twijfelen of ik wel werkelijk gezond was. Ik kreeg anticiperende vermijdingsschaamte. Ik zou, als ik mij niet aan de opgelegde regels zou houden, en als ik anderen zou besmetten met het virus en die zouden door mijn toedoen in het ziekenhuis belanden of zelfs doodgaan, mij gaan schamen voor mijn achteloosheid. Daarom ging ik mij gedragen alsof ik ziek en besmet was, hetgeen bevestigd werd doordat mensen mij op straat ontweken. Ik voelde mij een melaatse, een zieke, een besmette. Het stemde mij vaak somber. Vele anderen gingen lijden aan deze veranderde visie op gezondheid. Zelden heb ik zoveel angst gezien onder mensen. Velen voldeden daardoor niet meer aan de definitie van gezondheid van de Wereldgezondheidsorganisatie. Zij waren weliswaar lichamelijk gezond, maar leden geestelijk en sociaal, veelal door angst gegenereerd.
Was weemoed te definiëren als de moed om pijn te ervaren, nu wil ik hier welmoed definiëren als de moed om je wel, je gezond te voelen. Door gevoelens van welmoed kunnen we gezond blijven op geestelijk en sociaal en daardoor ook op lichamelijk niveau. Ik heb mij een aantal keren moeten laten testen om toegang te krijgen. Ik deed dat welmoedig in de absolute overtuiging dat ik gezond was. Ik voelde mij immers lichamelijk gezond en dat bleek dan keer op keer zo te zijn.
De verleiding is groot om weemoedig terug te kijken naar het leven voor corona. Het is de levenskunst om in deze veranderde visie op gezondheid en de maatschappelijke omgang daarmee welmoed te blijven houden en welmoedig te zijn. Hierdoor kan je de drie-eenheid van gezondheid bewaken en behouden. De meeste mensen om mij heen zijn ook welmoedig, waardoor de geestelijke en sociale gezondheid gewaarborgd blijft. Laat angst en weemoed achter en omarm de welmoed in het leven. Welmoed is op het heden en de toekomst gericht, weemoed gaat over het verleden. Leef daarom in het heden. En op momenten dat ik even twijfel denk ik glimlachend aan Welmoed Dekker, het van gezondheid blakende Friese meisje.
Deze tekst verscheen gisteren ook in REALmag (Een zichzelf ontdekkend magazine over identiteit, kunst en wetenschap) nr. #7.1 dat geheel over Welmoed gaat
Website van REALmag: https://www.realmag.nl waar dit en ook oudere nummers te bestellen zijn
dr. Erwin J.O. Kompanje 
Wat een prachtig artikel weer, dank u wel.
LikeLike
Prachtig omschreven
Mooie herinneringen uit het verleden laten de mens altijd met weemoed terug denken.
Vaak word het beeld enigszins vertroebeld door de achtergebleven herinneringen zoals men ze wil zien.
Welmoed een hele bijzondere naam, maar ik sta er ook van te kijken dat men dat heeft toegestaan.
In die tijd moest een naam wel bestaan anders werd het niet toe gestaan door de ambtenaar waar het kind werd ingeschreven.
Maar nu de rest.
Ik heb uw brief wel 3x moeten lezen.
Na de eerste keer begon ik al te bokken, doordat ik las wat ik dacht te lezen.
Ik kon niet begrijpen dat u met die dwang mee deed.
En begon al mijn ongenoegen te uiten.
Toch nog maar een keer lezen, en toen las ik het anders.
Ik zag uw mening en uw menselijkheid.
Dan nog eens rustig de brief lezen.
En ja hier kan ik mij wel in vinden, dit voelt niet als een aanval of dwang.
dank u voor uw inzicht
LikeLike
Fac quotVieri non posse discounter.Het schijnbaar onmogelijke mogelijk gemaakt.
Ik heb na lezen van Uw artikeltje mijn weemoed omgezet in Welmoed!
LikeLike
Een mooie beschouwing Erwin.
Ik houd wel van nieuwe woorden die iets moois uitdrukken. Wel-moed of welmoedig? Ben ik wel-moedig genoeg om me wel of niet te laten testen? Jij relateerde het testen met welmoed aan je overtuiging dat je wel gezond bent. De vraag die ik hierin ook legitiem vind is de vraag of ik welmoed vind in de overtuiging of het systeem die dit testen voorschrijft wel gezond is. En vervolgens is de vraag of ik wel moedig genoeg ben, voor mij ook een uiting van gezondheid, om de gevolgen te accepteren, door niet aan dat mijn inziens ongezonde systeem mee te doen.
Met welmoedige groet.
LikeGeliked door 1 persoon
Erwin,
weer een heerlijk stuk om te lezen, dank je wel!
Misschien ter inspiratie voor een volgend stuk, als onderwerp de
omdraaiing van visie op de werkelijkheid, zoals die nu consequent door
de overheid wordt uitgedragen.
Om d
LikeLike
Geachte heer Kompanje,
wat een leuk verhaal en vooral de opbeurende gedacht erachter.
Tja, ik heb mij nog niet hoeven laten testen. Ik ben gevaccineerd en ben kerngezond; ook volgens mijn huisarts. Daarom heb ik 20 jaar geleden met hem afgesproken dat hij mij de “griepbrief” niet hoeft te sturen.
Nu even iets over de huidige situatie, i.h.b. de corona-toegangspas a.k.a. QR-code. Naar mijn mening helpt dat niet; zeker niet om de verspreiding van covid-19 tegen te gaan. Daartegen helpt alleen de houding “denk eens aan een ander”.
Testen of iemand besmet is is ook geen zinnige aanpak, als daarop geen maatregelen volgen om de besmette persoon te isoleren. Zoals in de Middeleeuwen gebeurde bij een uitbraak van de Pest.
Wat mij echter veel belangrijker lijkt is te weten hoeveel mensen nu daadwerkelijk voldoende anti-stoffen hebben opgebouwd. Dat is natuurlijk een ingewikkelder proces dan even ‘testen’ resp. een zelftest doen. Echter zou daarmee beter duidelijk worden hoe groot de “groepsimmuniteit” nu is. Per leeftijdscategorie.
Waarom hoor ik daar niemand over??
Met vriendelijke groeten
Paulus a.k.a. G0erwt
LikeGeliked door 1 persoon
Het precovitium! Yes! :-))) Hartelijk dank hiervoor en voor de welmoed die uw tekst in mij en vele anderen doet opwellen.
LikeLike
Beste Erwin ik zag gisteren de laatste column van Pierre Capel en de moed zonk mij in de schoenen. Moet ik nu welgemoed moedig mijn patiënten gaan waarschuwen? Weemoedig kan ik de feiten naast mij leggen, maar ik weet nu al dat mij dat geen welmoed verschaft. Ik denk dat ik het wel moet doen, maar het zal hen weemoedig maken en van hun welmoed beroven.
Bedankt voor de mooie blog, gegroet mijn vriend.
LikeLike
Beste Gert, Ik kijk niet meer naar de weemoedig makende video’s en lees de angstig makende verhalen niet meer. Jij weet als geen ander dat er daar buiten nog een hele mooie wereld is, die men er nooit onder zal kunnen krijgen. Wees welmoedig, kijk jouw paarden in hun ogen en laat de weemoed waar ze moet zijn. In het verleden.
Met oprechte groet, Erwin
LikeLike
Beste Erwin,
Laten we niet door weemoed onze kop in het zand steken om het welmoed te behouden.
Juist nu lijkt het mij verstandig om met moed naar de realiteit te kijken: meer dan 80% van de Nederlandse bevolking is gevaccineerd, de ziekenhuizen lopen opnieuw vol, de ziekenhuizen zijn onderbezet met personeel, een QR-code die schijnveiligheid biedt en groepen uitsluit etc. etc.
Laten we ook luisteren naar wetenschappers die gecensureerd worden want die hebben dit zien aankomen. Laten we het debat openen, naar elkaar luisteren..en niet in of met weemoed wegkijken.
Mijn persoonlijke verhaal: In augustus heb ik mij laten overhalen voor vaccinatie..(anders mag ik straks niks meer). Ik ben gezond, sportief en val niet in de risicogroep voor Corona maar ik dacht ook: het goedje zal wel iets doen.
Ik heb 1x een Pfizer injectie gehad en was daarna 3 weken duizelig. Ik durfde nauwelijks alleen met mijn hond het bos in omdat alles draaide…laat staan hardlopen wat ik ook graag doe. Door deze ervaring heb ik de 2e spuit ook NIET genomen omdat ik mijn gezondheid ook belangrijk vind. Ik heb alles netjes besproken met de huisarts. In mijn omgeving heb ik ook veel bijwerkingen gezien (van spoedopname buurvrouw tot hartklachten van “Dansen met Janssen ” van mijn neefje).
Tjaa…nu heb ik geen QR en mag nergens meer in omdat ik kies voor mijn gezondheid.
Lieve mensen, de vaccinatie zal voor bepaalde groepen zeker werken maar laten we met MOED naar de realiteit blijven kijken en dat er ook veel negatieve effecten zijn na vaccinatie en dat de QR code meer weemoed geeft dan welmoed.
Groet, Regien
LikeGeliked door 1 persoon
Geachte heer kompanje
U welmoed stemt miij niet deemoedig,maar weemoedig; niet zozeer vanuit het loslaten van het verleden, maar het vasthouden aan een onjuiste , hypnotiserende leugen voor wat de mensheid in de toekomst te wachten staat
Brave new world; you will own nothing but you will be happy( klaus schwab WEF)
Zolang de mens maar niet zelf nadenkt
Aldous huxley , zijn broer was eugeneticist, waarschuwde ons hiervoor
En hadden wij kunnen denken hoe nauwgezet hij dit had kunnen voorspellen( hij gaf les aan eric blair, oftewel George Orwell , op het eaton college)
Maar laten we vooral vasthouden aan het WHO, die zeker op sommigen punten gelijk had wat betreft lichamelijke gezondheid gecombineerd met het geestelijke; ze hebben dit helaas omgekeerd , en misbruikt voor hun doelen
Ik denk niet dat het welmoedig is om mensen in een leugen te houden dmv het dragen van mondkapjes etc , terwijl je weet dat, dat onzin is met gevolg vaccinaties die altijd durend zijn , zolang zij dat willen( pandemie aan, pandemie uit)
Kent u het sprookje van de keizer die nieuwe kleren kreeg , terwijl zijn “vertrouwelingen” wisten dat hij naakt was?
Alleen een kind durfde de waarheid te vertellen
Al geef ik toe , dat sluw posivistische beginningen van verhalen charmant zijn, ze kunnen mij niet ,bekoren als het einde gevangen zit in een leugen van zgnd hynotiserende welmoed oftewel soma.
Maar misschien zovelen wel
Yvon
LikeLike
Beste Yvonne,
Vita Brevis: het leven is kort. Veel te kort om een Don Guichot te zijn.
Je schrijft dat je in het gedachtengoed van Klaus Schwab alleen gelukkig kan zijn als je niets hebt. Dan heb je denk ik de strekking van mijn verhaal niet begrepen. Er is naast de lelijke wereld van angst, mondmaskers en afgedwongen vaccinaties die velen weemoedig maakt, een mooie paralelle wereld van gelijkgestemden, van liefde, warmte, geluk, zin, verbintenissen en schoonheid.
Achter Vita Brevis schreef men Ars Longa…..Het leven is kort, maar de kunst lang. Ik zie de kunst om welmoedig te leven. Het is inderdaad niet welmoedig mensen een lelijke wereld voor te houden en hen daar in te trekken. Als je dat in mijn blog leest, heb je hem wellicht vooringenomen gelezen. Het is juist wel welmoedig om die lelijke wereld te zien en vervolgens te leven in een paralelle wereld die mooi is. En wellicht wordt de hele wereld wel weer mooier…..
En….als je denkt dat ik sluw ben en dus sluwe verhalen vertel om mensen te hyponotiseren, dan ken je mij totaal niet en heb je de strekking van al mijn blogs niet begrepen. Lees mijn laatste blog nog eens opnieuw, wellicht zie je de tekst dan anders.
Welmoedige groet, Erwin
LikeLike
Mooie column weer.
Maar m.b.t. het laatste stukje ben ik het wel een beetje met Yvonne eens. Niet met het stukje over sluwheid, ik heb niet het minste wantrouwen betreffende uw goede intenties en karakter.
Maar welmoed mag niet afleiden van actie. Ik zie uw beschrijving van welmoed als leven naar beste kunnen en zo gelukkig mogelijk zijn naar de mogelijkheden die worden geboden. Niet alleen kijken naar de negatieve kanten.
Maar laten we eerlijk zijn: de globalistische agenda nadert zijn completie. En dan kan ik, als ongevaccineerde tegenstander van apartheid, heel welmoedig zijn: het betekent al snel dat ik mijn baan zal verliezen en geen boodschappen meer mag doen bij een supermarkt en, vooral, leef in een wereld die dat accepteert. Een wereld die, op basis van angst, geen enkele grens kent. Ons gezin zal vast andere manieren vinden om te overleven, zelfs het verlaten van je principes komt in beeld als je niet meer kunt eten. Maar daar iets positiefs in zien is knap lastig. Vooral omdat de overgrote meerderheid daar weer, net als 90 jaar terug, zwijgend in toestemt. De macht is de macht, daar kan ik mij tegen verzetten. Maar de zwijgende medemens die niets doet: dát breekt mijn hart en ondermijnt mijn wilskracht.
In Litouwen, Italië, Australië en enkele andere landen is het al zo ver. De enige échte reden dat ik mij op dit moment niet heb laten vaccineren is omdat ik weiger om ook maar één millimeter mee te werken aan de invoering van dit regime. Wij hebben al Covid gehad, zijn geen risicogroep en zelfs de bijwerkingen van de prik zou ik voor mij en mijn vrouw nog durven te accepteren om mijn vrijheid terug te kopen. Maar aangezien ik juist aangeef mijn vrijheid weg te geven en geen problemen te hebben met een autoritair regime zal ik het pas doen als de enige andere optie de dood is of het mijn kinderen ernstig gaat schaden. Mijn kinderen zullen deze prik nooit krijgen (3 en 5) de kans dat ik hen ga blootstellen aan een risico dat groter is dan het risico wat het poogt te verkleinen is nul. Dan volgt onderduiken/immigratie.
Ik lees in het laatste stukje van uw verhaal een soort berusting. Een acceptatie waarmee u deze situatie accepteert en er het beste van wilt maken. Eventueel samen met mensen die het ook niet acceptabel vinden, maar ook berusten in het feit dat het zo is.
Ik vraag u: denkt u dat deze instelling bijdraagt aan het wereldwijde gevoel van welmoed? Denkt u echt dat de Chinezen werkelijk gelukkiger zijn omdat zij berusten in het feit dat hun leven wordt bepaald door de staat en dat ze daar dus het beste van moeten maken?
In mijn ogen hebben we geen welmoed of zoals ik het noem: goede schik nodig maar moed. De moed om om te gaan met verschrikkingen en deze vol tegemoet te treden. Ik ben bereid mijn “gevoel voor geluk” op te offeren om mijn kinderen een echte toekomst te geven. Of misschien wil ik gewoon niet dat mijn kinderen later zeggen “en hij deed niets om het te stoppen” en is het puur egoistisch, ik ben er niet zeker van. In ieder geval is mijn motivatie groter dan mijn leven.
Ik vind deze twee quotes daarom wel toepasselijk:
“There is a stubbornness about me that never can bear to be frightened at the will of others. My courage always rises at every attempt to intimidate me.” Jane Austen, Pride and Prejudice
“The simple step of a courageous individual is not to take part in the lie. “One word of truth outweighs the world.” Aleksandr I. Solzhenitsyn
LikeGeliked door 1 persoon
wat prachtig verwoord en wat een zuivere waarheid.
Ik kan mij helemaal vinden in uw schrijven.
En ook ik ga voor mijn kleinkinderen 5 en 7.
Kom aan hen en ik ga door tot het bittere eind.
Het heeft niets meer te maken met de gezondheid, maar met pure macht.
Ik vermoed dat al die landen die hier aan mee doen een weddenschap hebben wie het eerst zijn volk op de 100 % gevaccineerd heeft kostte wat kost.
En dat daar een enorme bonus aan vast zit waar men geen enkel idee van heeft.
Word de winnaar opgenomen bij het elite groepje van de allerrijkste van de wereld.
Mijn vermoeden gaat ware gedaantes aannemen.
En ja ik word voor gek geklaard, maar we zien wel wel er straks gek is.
LikeLike
Welmoed… wat een heerlijk woord ! Dankjewel Erwin.
LikeLike
Geachte heer kompanje
Ik begrijp dat u het woord “sluw” niet terecht vind, maar dan had ik het woord “naief” moeten gebruiken, en op de een of andere manier vind ik dat niet bij u passen, met al uw kennis en ervaring
Begrijp me niet verkeerd, ik heb juist groot respect voor uw kennis en medevoelen, maar we zitten op een cruciaal vlak nu en we zullen zeer waakzaam moeten zijn, anders zullen onze vrijheden die we nu bezitten , zelfs niet in toekomstige geschiedenisboeken terug te vinden zijn
Yvon
LikeLike
Alert en waakzaam. Door het woord ‘waakzaam’ moest ik denken aan een mooie beschouwing van dit tijdsgewricht door dominee Paul Visser (25:56 min.) die ik vanochtend beluisterde. En inderdaad met recht uit het hart gesproken: https://www.youtube.com/watch?v=se7Pf_NFBF0
LikeLike
Prachtig! Dank je Erwin.
Lieve groet,
Sylvia Hekster.
LikeLike